Anne N'olur Artık Ağlama

Ortalık cehennem dönmüştü. Herkes yerlere uzanmış, çaresizlik içinde ağlarken, bizi koruyan askerlerden bir tanesinin büyük bir hızla atından düşerek arabamızın üzerine kapaklandığını gördüm. Arabanın, yan tarafındaki korkulukların kırılan parçaları ile birlikte tam annemle benim önümüze düştü. Ağzımızı kapatıp, çığlığımızı bastırmaya çalıştık. Başından kanlar akıyordu, acı dolu gözlerle bize baktı ve “Çeteciler…..çeteciler…..bizi soymaya geldi…..ler.” Sözünü tamamlayamadan gözleri kapandı. Telaşla yanımıza gelen babamın, bu sözleri duyduktan sonra, yüzünde ve gözünde oluşan ifadeyi hiç unutamıyorum. Korku ve acının ne olduğunu, bu yüz ifadesiyle tanıdım ben. İki elinin avuçlarını, birbirine yapıştırıp çenesinin altına götürerek; “Allah’ım! Sen, çocuklarımı ve bizi koru yarabbi!” diyerek dua ediyordu.