Yersizlik

KENDİLİĞİN, TENİN, KÜLTÜRÜN, CİNSELLİĞİN VE KANIN SINIRLARINI ZORLAYAN DETAYLI, YAKIN, ZOR VE YÜZLEŞEN ŞİİRLER

Yersizlik cesurca ve dikkatlice yazılmış ve mükemmel şekilde köşeli. Bu şiirlerde, Justin Phillip Reed eşitsizlik ve adaletsizliği keşfetmek ve beyaz üstünlüğü kültürünü ve baskın sosyal hiyerarşiyi eleştirmek ve yakınmak için dil ile deneyler yapıyor. Politik ve kişisel, hassas, cesur ve bilgili—şair yakınlıklarını ortaya döküyor, maskülenliği, cinselliği, sömürüyü ve hapishane endüstriyel karmaşasını ele almak için şiiri bir silaha dönüştürüyor ve toplumun bizim için ayarladığı yapıların bütün başarısızlıklarını açığa çıkarıyor.

ÖDÜLLER

2018’de Şiir Dalında National Book Award kazananı

2019’da Kate Tufts Discovery Ödülü finalisti

Lambda Literary Ödülü Şiir finalisti

2019’da BCALA En İyi Şiir Ödülü kazananı

Library Journal, “2018’in En İyi Kitapları”

“Reed’in iç organsı ve kışkırtırcasına ussal ilk kitabı, kimlik, cinsellik ve şiddet konularının derinlerine iniyor ve ayrılamaz derecede kişisel ve politik. İnsanlıktan çıkarıcı sistemler hakkında alev alev yanan bir adaletsizliği sergiliyor ve onun günlük olayları müthiş etkili anlatma gücüne sahip konuşmacıları, uyandırıyor…”

—Publishers Weekly, yıldızlı yorum

“[Reed’in] şiirleri bedeni tutku ve şiddet ile ele geçiriyor ve bunu, okuyucuyu, materyali ile sert bir içgüdüsel karşılaşmaya sokarak yapıyor.” —The New York Times

“Ham, küstah, yankılanan, yoğun olarak doldurulmuş dili, basitçe kolay bir açıklamaya indirgenemez… Eşi benzeri olmayan bir muhteşemlik.” —Library Journal

“Yersizlik, beni ayağa kaldırıp tezahürat yaptırdı.” —The Millions

“Reed’in şiirleri şekil olarak yenilikçi, özellikle sayfada sağlam yollardan çalıştığı zaman… Okuyucu, nasıl geldiğini fark etmeden yeni bir yere götürülmüş olarak buluyor kendini.” —The Rumpus

“Dokunaklı, yakıcı bir kitap.” —Entertainment Weekly

“Müzikal yankılar ve sesle ilgili ironilerle zenginleştirilmiş.” —Vulture

“Reed’in hazırcevaplılığı ve şekilsel deneyselliği, kıpır kıpır ve parlak, dünyayı olduğu gibi gösteriyor, bir yandan da toplumun en çok değersiz bulduğu, küçümsediği ve yok etme yollarını aradığı insanlar, toplumun asıl vizyonerleri.” —The Adroit Journal

“Reed çifte bastırılmanın acısını aktaracak dili bulmakla boğuşuyor ve buna rağmen felaket güzellik  yaratmayı başarıyor.” —Signature

“Reed’in dile karşı duyduğu sevgi, şiirleri boyunca kelimelerle neşeli oyunlarında mevcut.” —The Root

“İlk şiir koleksiyonunda yani Yersizlik’te, [Reed] öz-algı, yakınlık ve yerleştirilme ile boğuşuyor.”

—St. Louis Magazine

“Güç, ırk, cinsellik, cinsiyet, kişisel ve politiğin göz kırpmayan bir keşfi.” —Vox

“Biz eşitlik ve dâhiliyet sorunları ile boğuşurken Reed’in uyandırdığı bakış açıları çok önemli. Onlar hain bir mirası, hepimizin sahiplenmesi gereken bir mirası ifşa ediyorlar.” —The Manitou Messenger

“Çoğunlukla icat edilmiş olan biçimler kapsamı içerisinde, Justin Phillip Reed’in Yersizlik adlı eseri, şiirde özlem duyduğum şehvet ağırlığına sahip. Bedeni okşayan ve dürten söyleyiş biçiminin gönülden gelen rüyası. Reed’in marifetli zanaatı o kadar nadir, titiz ve yüzeyi dişlerin dokusuna sahip olan dilden hırs alıyor ki, bastırılmış tarihlerin, beyaz bakışların ve davetsiz istilaların acısına doğru, özgür konuşma gibi görünüyor. Reed’in ellerinde, şiddet artık dışarılarda bir yerlerde olan bir şey değil ancak kalbin içerisinde, herhangi bir Siyah tutku kadar yakın. Yersizlik, okuduğum diğer kitapların hiçbirine benzemiyor; Reed olağanüstü bir yetenek.”

— Dawn Lundy Martin

“Bu muhteşem ilk koleksiyonda, ses ile onun içinde seyahat ettiği dilin, onu üreten bedenin ve onu uyandıran tecrübenin arasında ayırım yok. Justin Phillip Reed, biçim ve içeriğin etkileyici bütünlüğünü elde etmiş, şiirlerin bereketli ilerleyişi içerisindeki çeşitli şiddetlerde anlamı asla gizlememiş. ‘Yok ve var’ zenginliği ile sert hayaletler, kırılgan canlılar ve hepsinin altında: talep edilmemiş olan ve istenmeyen yükler altında ezilmeye razı olmamak. Frank O’Hara ve Dawn Lundy Martin, Michael Brown ve Ezell Ford, Ralph Ellison ve Harryette Mullen ile isimli çileyi ama bir o kadar da dayanıklılığı, acıyı ama bir o kadar da tatlıyı anlayan isimli ve isimsiz kitle ile Yersizlik, rol yapmaya bir reddediş, insan karmaşıklığının içerisindeki olanakları bir kutlama ve içinden doğduğu kişisel ve ortak tarihten ayrılamayacak olan, zor kazanılmış özgürlüğü sergiliyor.”

 — Khadijah Queen

“Başınızı çevirmeyin: Justin Phillip Reed, alınanları kimlerin özlediğine, düşenlerden kimlerin yere atıldığına ve ölenlerden kimlerin öldürüldüğüne tanıklık etmemizi talep ediyor. Ayrıca bunları yapanların sorumluluk dışında her şeyi aldıklarına da... Bu yakışıksızlık, şairi, dili lirik ataklardan oluşan mükemmel şarapnellere ayırıyor ve ‘bir bedeni/… kemiklerinden sıyırır gibi ironiden ayırıyor.’ Bu çarpıcı şiirleri tetikleyen şey, yersizlik. Onların ne iddia ettiklerini siktir edin; işte Reed’in gördükleri burada.”

— Douglas Kearney

“Reed’in öfkesini ve aciliyet hissini önemserken (ve önemsemeliyiz de) bu şiirlerdeki güzellikleri aceleyle geçmek hata olur ki bu güzelliklerden çok fazla bulunabilir: etkili kelime oyunları, titiz kafiyeler ve ‘bir sırıtmanın parantezinde yanağına bulaşan şeker’ ya da ‘yoğun sokaklar çabuk inen bir sakinliğe bürünmüş’ gibi başıboş satırlarda.” —Assignment

Justin Phillip Reed’e Övgü:

“Güzelliklerinden ziyade, İhtişamın Tarihi’ndeki şiirlerin vurguladıkları ısrarcılık, okuyucuya keyif ve üzüntü verdiği kadar ondan bir şeyler talep eden, duraksız ve gerekli bir entelektüel sertlik. Ama bunların fazla kasılmış, kansız şiirler olduğunu düşünmeyin. Reed’in şiirlerinin her satırında kan akıyor ve sinirler var ki bunun anlamı; burada dürüst ve bazen acı verici, kuvvetle etkili bir şekilde anlatılmış kırılganlık dolu hislerin olmasıdır. Eğer bu şiirler itiraflar ise o zaman Reed’in resmi iletişimlerimden büyük bir kısmı zarar görecek, yenilenecek, kendini gösterecektir, bu itirafların performansları, onların içsel sebepleri ve motivasyonlarını göstermek için bir çaba, tarihlerimiz, bu ‘inşa edilmiş utanç ve tutku ritüelleri’. Bunların yer yer tatmin edilemez olan, dünyamızdan ve şiirden daha fazlasını isteyen; yer yer de daha içe kapanık olan, daha azını isteyen; ancak bazen de ne olursa olsun şiirlerin en tuhaf olanaklarına adanmış olan, çoğu ritüelini uyandıran ya da bozan ya da yeniden yazan bir akla uyduğunu söyleyebilirim. Bu şiirler bana bunları öğretiyor. Justin Phillip Reed modern şiirde üretken, yeni bir ses, ‘yeni ve sert bir gerçek gibi yükseliyor’, ve nereden baksanız inkâr edilemez gibi hissediliyor.” —Rickey Laurentiis

“Bu uçurumun şiirlerinin içerisinde yeniden doğmak, altından kalkılması sessiz olmayan bir sertlik. Justin Phillip Reed sonenin derin organizasyonunu aşırı neşenin pis kokusuna konu olmuş bir oğlanın şiddetle kendini kaptırışı ile bozuyor. Bir form yırtılması yaşanıyor. Kendiliğin bir afet. Ve bu harabelerde ne buluyoruz? Ben, erkeksi tutkunun vuruş seslerinin—tanıdık, bilindik bir yer—gecenin siyah düşünceleri içerisinde hışırdayan ağaçlar gibi çağırışını duyuyorum. Bu şiirler aynı anda hem bu öne çıkarmayı zorluyor, hem de ‘yumuşaklığın’ bir ‘silah çantası’na dönüşünün yasını tutuyor. Kendilerimizi nasıl tekrar toparlarız? Reed’in bu şiirlerini okuduğumda enerjik, eksik ve değiştirilmiş hissediyorum. Onlar sonsuza dek zihnimde yaşayacaklar.” —Dawn Lundy Martin